"Ik speel al sinds mijn 8e piano maar door mijn beperking kan ik maar met een hand spelen. Mensen denken dat ik met twee handen speel, en dat is niet zo. Ik ben geboren met een eenzijdige verlamming. Daardoor heb ik een verminderde mobiliteit, diverse chronische fysieke klachten en chronische pijn. Wat mensen wel zien is een actieve vrouw.”

“Sinds ik ben gestopt met werken, doe ik vrijwilligerswerk bij Museum van Bommel van Dam en Venlo.fit op het moment dat mijn gezondheid het toelaat. Daar activeer ik mensen met een beperking tot meer beweging. Ik sport zelf intensief. Ik doe aan functionele krachttraining, zwem twee per week en fiets veel. Als ik dit niet deed, zou mijn aandoening vermoedelijk nog grilliger zijn en zou ik waarschijnlijk volledig rolstoelgebonden zijn. Het helpt me met mijn mobiliteit en vitaliteit en dat werkt ook mentaal door."

"Ik krijg wel eens opmerkingen, 'ik zie je in de stad', 'ik kom je in het restaurant tegen'. Natuurlijk is het leuk als mensen dat zeggen maar vaak is dat een onbewuste aanname. Dat ik kan sporten maar nog geen 500 meter kan lopen, dat snappen ze misschien niet. En ik begrijp dat ze me proberen me te begrijpen. Maar uiteraard begrijpelijk dat ze je niet altijd kunnen volgen, vaak hebben ze geen ervaring met chronische pijn.”

"Ik denk dat ik een jaar of drie geleden de knop om heb gezet. Ik voldoe gewoon niet aan ’normaal-zijn’. Daardoor kon ik mijn eigen leven gaan leiden. Op advies van mijn medisch team ben ik gestopt met werken. Ik zou deze keuze zelf niet maken, maar ik moest stoppen. Als ik die keuze niet had gemaakt, weet ik niet wat er was gebeurt. Uiteindelijk besef ik dat ik nu kwaliteit van leven heb. Ik heb intussen geaccepteerd dat ik net zoveel voldoening uit mijn vrijwilligerswerk haal. Vooral binnen Venlo.fit wil ik dat inzicht delen met anderen. Je kunt nog zoveel gezondheidsproblemen hebben, niet lekker in je vel zitten, sporten helpt. Hoeveel lichamelijke beperkingen je ook hebt, mijn motto is: 'Denken en handelen in mogelijkheden'."