Verhalen van Zomerparkfeest

Ilse

"Ik ontmoette Rondé voordat ze ‘Rondé’ waren"

“We kwamen eigenlijk voor Jett Rebel, mijn vriendinnen en ik. Maar we waren te vroeg, dus toen dachten we, dan gaan we daar wel even kijken. We kenden Rondé uit het programmaboekje. Het optreden was erg leuk, we stonden met ongeveer 100 anderen in de tent."

"Later kwamen we ze ook op het terrein tegen, dat vonden we wel geinig. Dat was natuurlijk voordat ze ‘Rondé’ waren en ook gewoon het festival bezochten. Samen met vriendinnen ben ik met ze op de foto gegaan. Als ik ze nu hoor, moet ik dan ook aan dat moment denken, dat is dat ‘kleine’ bandje van Zomerparkfeest,” lacht Ilse.

Cis

“Ik stapte gewoon achter de bar”

“Je had destijds zo’n bekend figuur, een oude man met een transistor-radio. Die liep heel sneaky het vrijwilligersgebied in, dus ik liep achter hem aan,” vertelt Cis. “Ik stapte gewoon achter de bar en ben gaan tappen. De persoon die mij opmerkte zei toen dat als ik het volgende jaar op maandag zou komen, dat ik dan kon meehelpen opbouwen en achter de bar staan. Dat was in 1989, ik ben sinds 1990 vrijwilliger bij Zomerparkfeest.”

“We zijn tien maanden per jaar bezig met de voorbereidingen voor het Zomerparkfeest. Het is een saamhorigheid, een familiegevoel. Dat is wat mij drijft. Want welke koekwaus werkt op die manier het klokje rond,” lacht hij. “Je zit in een bubbel tijdens Zomerparkfeest. Je bent er 16 tot 18 uur per dag mee bezig. Het levert meer energie op dan het kost, dat is die betrokkenheid. Het Zomerparkfeest is echt een kweekvijver, er worden zaadjes geplant op dat park. Mensen ontdekken hier dat ze ook iets anders kunnen doen."

Margo

“Ik weet het niet meer precies, wel dat het mooi was"

“Ik weet nog dat het in het midden van het park was, tussen vriendenpodium Amigo en het hoofdpodium. Het was straattheater, een soort trapeze act, maar wat het precies was, dat weet ik niet meer. Wel dat het mooi en bijzonder was,” glimlacht Margo.

“Dat vind ik zo leuk aan het Zomerparkfeest. Ik kan op verschillende plekken allerlei verschillende sferen proeven. Niet alleen maar muziek, maar ook theater en film. Ik laat het aan me voorbij trekken. Het is heel gezellig in het park. Op elke hoek kom ik wel een bekende tegen. Op zo’n avond kan ik dan ook moeilijk naar huis. Zelfs niet toen mijn partner en ik verrast werden door een verschrikkelijke hoosbui. Ik vloog onder een stukje zeil dat boven de bar hing, mijn partner vloog richting de grote tent. Helaas recht onder de rand van het tentdak. Zeiknat was ‘ie." lacht ze. "Maar toen het droog werd, bleven we toch!"

Ruud

“Toen dacht ik, ik kan ook aan de andere kant gaan staan”

“Ik heb eevenlon keer gezegd dat ik vond dat het programma beter kon. Nou, daar stond ik met miene groete waffel, als post-punker tussen de baarden en lange haren,” lacht Ruud. "Ik was actief als vrijwilliger bij het OOC (een voorloper van Grenswerk en Perron 55, red.). We deden daar alleen maar dingen die we leuk vonden. Ik was een van de programmeurs, maakte zeefdrukken en speelde in bandjes."

"Zo rolde ik ook het Julianapark in. Alles deden we zelf; programmeren, opbouwen, afbreken. En ik was ook bezig met de techniek, hoe het achter zo’n podium moet verlopen. Toen dacht ik op een gegeven moment, ik kan ook aan de andere kant gaan staan. En sindsdien verdien ik er mijn geld mee."

Brenda

"Hier bloeide onze liefde op"

“Ken je First Dates? Ik leerde hem kennen bij een soort First Dates, maar dan zonder camera’s erbij. We hebben elkaar daarna nog een paar keer gezien maar toen dacht ik, dit is leuk voor vriendschap maar meer niet. Totdat onze liefde opbloeide op Zomerparkfeest,” lacht Brenda.

“Ik ging al jaren naar Zomerparkfeest, hij was nog nooit geweest. Dus ging hij mee. Toen is de vonk overgesprongen. De laatste date voor Zomerparkfeest zaten we op het terras en kregen we ineens andere gesprekken, diepgaander. Toen dacht ik, misschien zit er toch wel meer in. Dat hebben we naar elkaar uitgesproken op het park. Dat is nu vijf jaar geleden. Elk jaar rond Zomerparkfeest vieren wij ons jubileum en denk ik daar even aan terug.”

Sylvia

“Daar lag ze, te slapen in het gras”

“Muziek is mijn ding, ik leef ervoor,” vertelt Sylvie. “Zelfs mijn kinderen neem ik mee. Toen mijn dochter een jaar of twee was, gingen we naar Zomerparkfeest. We stonden naar Rowwen Hèze te luisteren toen ik naar beneden keek. Daar lag ze, te slapen in het zand.”

“Muziek heeft een emotionele lading, het draagt herinneringen met zich mee. Mijn vader was vroeger altijd fan van Rowwen Hèze. Toen hij ziek werd, hebben we hun management een brief gestuurd. De handtekeningen die we kregen, hebben veel voor hem betekend. Ik ben zelf ook ziek geweest, dan ga je nog meer de teksten luisteren.Muziek draagt een steentje bij in je leven, ik geef dat weer door aan mijn kinderen. Laatst stond ik met mijn zoon vooraan bij Di-rect."