Marjo Swinkels woont met haar man in Blitterswijck en samen hebben ze twee oudere dochters. Ze heeft veel verschillende beroepen uitgeoefend in haar leven. Zo werkte ze in een kapsalon, een drogisterij en een cateringbedrijf, maar ook in de detailhandel en de zorg. Toen de werkdruk in de zorg een paar jaar geleden hoog werd, besloot ze iets anders te zoeken. Haar oog viel op een vacature bij Ton Paulus Veerbedrijf en dat leek haar wel wat. Ze werkt inmiddels ruim anderhalf jaar met veel plezier op de veerboten van Arcen, Lomm, Velden, Steyl en Kessel.

“Al mijn hele leven ben ik verbonden met de Maas. Mijn ouders hadden een eigen jacht en samen met mijn hele familie voeren we in de zomer door heel Europa, naar steden als Parijs, Berlijn en Strasbourg. Ze hadden ook een stukje grond aan de Maas. Daar sleepten we in de zomer een kleine caravan naartoe. Zo hebben we daar aan het water veel zomerse dagen doorgebracht.”

“Als ik terugdenk aan het varen, herinner ik me het relaxte gevoel dat op de boot heerste. Mijn ouders hadden een aannemersbedrijf en waren eigenlijk altijd heel druk. Op de boot konden ze echter ontspannen. Omdat je elke dag op een andere plek bent, was er tijdens het varen iedere dag iets nieuws te ontdekken voor ons. We speelden rond het water, deden aan windsurfen en waterskiën en visten graag. Ik heb er altijd met veel plezier aan teruggedacht. We hebben zelf ook een boot, waar ik nog altijd samen met mijn man en dochters veel mee over de Maas vaar.”

“De scheepvaart heb ik altijd heel boeiend gevonden. Ik zit nu ook echt op mijn plek op het veer. Heerlijk vind ik het, om de hele dag in de buitenlucht aan het werk te zijn. In de winter is de kou me reuze meegevallen. Je kleedt je daar gewoon op, en de stuurhutten zijn verwarmd. Er komen veel dagjesmensen voorbij, maar er zijn er ook die elke dag het veer over moeten. Het is altijd leuk om tussendoor even een praatje te maken gasten.”

“Er werken niet veel vrouwen op het veer, de meeste van mijn collega’s zijn man. Soms zie ik een gast wel eens verbaasd naar de stuurhut kijken. Ze zullen het niet hardop zeggen, maar ze vinden het dan bijzonder dat er een vrouw achter het stuur staat. Zelf heb ik er totaal geen moeite mee, ik vind het ook niet iets bijzonders. Er zijn zoveel vrouwen die een beroep hebben dat meer met mannen geassocieerd wordt. Mijn werk is overigens niet typisch mannelijk, vind ik. Het is fysiek niet heel zwaar, dus het is goed te doen. Qua onderhoud wordt het soms wat technisch, dat laat ik wel meestal aan de mannen over. Niet omdat ik het niet zou kunnen of willen, maar omdat zij dat graag op zich nemen.”

“Naast het contact met mensen hou ik ook van de natuur op het water en langs de Maasoevers. Iedere dag neem ik die in me op en kijk ik hoe de Maas zich gedraagt. Ik kijk naar de stroming van het water, naar de windrichting en het gedrag van de vogels. Ik let uiteraard op de andere schepen in de Maas. Ik heb ervoor gekozen om op alle veerboten te werken, omdat ik hou van de afwisseling in de omgeving.”

“Mijn werk heeft me niet echt anders naar de Maas doen kijken. De rivier is wel altijd een heel belangrijk onderdeel van mij geweest. Ik ken de Maas al zo lang, ze voelt voor mij als een oude bekende.”