Marlie van Ulft is al 27 van de 30 jaar betrokken bij Theater de Garage, dat dit weekend haar jubileum viert. Ze was 23 jaar vrijwilliger in de bar en het bestuur en trad in 2019 aan als programmeur en coördinator.

"Het organiseren en verbinden, dat heb ik altijd gedaan. Maatschappelijke thema's liggen me het beste. Ik ga daar altijd vanzelf in mee. Al is het maar eten achteraf, zoals we laatst hebben gedaan voor een Indische voorstelling."

"Ik merk dat mensen niet meer sec naar een voorstelling gaan. Daarin willen we onderscheidend zijn, iets erbij doen. Denk aan een maaltijd achteraf, of een lezing of nagesprek. We zien dezelfde mensen terugkomen maar hebben er ook nieuwe bezoekers bij gekregen. Ik zie veel meer 30- en 40-plussers, door 'Dansend het weekend in' bijvoorbeeld. En door de komst van de Verhaalkeuken zie ik een groep oudere bezoekers ook terugkomen."

"Er is voor en na corona. Mensen wachten pas tot het laatst met kaartjes kopen. Dat maakt het erg lastig, want veel artiesten willen zekerheid dat er kaarten zijn verkocht. Ik heb vaak het inzicht en vertrouwen dat dat wel goed komt, maar daar koop je niets voor."

"Daarentegen zie ik dat het cursuswerk ongekend populair is. Laatst hadden we een proefavond 'Toneelspelen voor beginners', de animo was ongekend. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Er is wat meer openheid, er wordt gesproken over thema's zoals eenzaamheid. Mensen hebben er behoefte aan om met zichzelf bezig te zijn. Dat je hoort dat ze al langer een wens koesterden om iets met toneel te doen bijvoorbeeld."

"We hebben een heel laagdrempelige theaterwerkplaats waar je alle kanten mee op kunt. We bieden dan ook plek aan toneelclubs en amateurverenigingen om podiumervaring op te doen. Dat weten veel mensen niet, waardoor we niet heel veel clubs binnen hebben. En sinds kort hebben we op woensdag de kleintjes van Stella Duce erbij," somt ze trots op.

"'Wat is het hier leuk!', dat is wat we van iedereen terug horen. En dat we geen podium hebben. Dat klopt, we zijn een vlakkevloertheater. Daarom zit je dicht op de voorstelling, dat doet veel voor artiesten én publiek. Ik houd ervan, je trekt hier de deur dicht en zit in een andere wereld."

"Hoeveel ik werk?," vraagt ze lachend. "Op papier 40, maar er zijn momenten dat ik 80 uur per week werk. Maar als de zon gaat schijnen, gaat er niemand naar het theater. Dan kan ik vrij nemen. En op woensdagochtend ga ik fitnessen, ik kan mijn eigen agenda bepalen. We hebben onlangs een goed ‘rapport’ gehad, er komt waarschijnlijk nog een vacature bij. Geen overbodige luxe willen we als theater onze ambitie waarmaken.”