Zuster Agnes Huijn

In de Kleine Beekstraat stond in de zeventiende eeuw het klooster van de zusters annunciaten. Het waren religieuzen uit de bovenlaag van de bevolking, die zich als tiener lieten opsluiten achter kloostertralies. Ze waren bevangen door een koortsachtige religieuze geestdrift. In het Limburgs Museum is een portret te zien van één van de zusters, Agnes Huijn. Ze is afgebeeld in extase met een veelzeggend attribuut: een zweep. Agnes geselde zichzelf en koesterde haar lichamelijke kwalen als een geschenk uit de hemel.

Gelovigen waren ervan overtuigd dat zuster Agnes wonderen kon verrichten. Eens was ze zo diep in gebed verzonken, dat haar lichaam opsteeg. De vliegende non van Trans Cedron was gebedsgenezeres. Ze zou in 1637 een uitbraak van de pest hebben ingedamd.

Na het overlijden in 1641 kreeg haar gezicht een gezonde blos. Bovendien verspreidde de dode een zoete geur. Alles wees dus op een heilige. Twee jaar na haar dood werd haar lichaam opgegraven en wat bleek? Agnes’ hersenen waren nog intact. Haar schedel kwam in de negentiende eeuw terecht in het Venlose Sint-Josephgasthuis in de Begijnengang. Weldra werd gewag gemaakt van wondergenezingen na contact van patiënten met de schedel van Agnes Huijn.