“Ik ben inmiddels bezig aan het 62e jaar van Café de Gaaspiep,” vertelt Jacky trots. “Het café zit al generaties in de familie. Eerst was het van de vader van mijn schoonmoeder, daarna van Herman, en nu is het aan mij.” Jacky zelf is geen onbekende in de horeca. Ze werkte bij verschillende zaken in Venlo, van Chez Philippe tot Old Dutch, en later zestien jaar bij Holland Casino. “Ik heb eigenlijk alles wel gedaan, van afwas tot gastvrouw,” lacht ze. “Na mijn tijd bij Van der Valk heb ik nog twee jaar op kantoor gewerkt als accountmanager, maar ik miste het contact met mensen. De gezelligheid, de verhalen, de grapjes aan de bar. Dat is toch waar mijn hart ligt.”
Toen haar schoonvader steeds vaker kampte met gezondheidsproblemen, hielp Jacky al regelmatig mee. “Herman deed het werk met zóveel plezier, hij stond hier nog tot op zijn tachtigste achter de bar. Maar toen zijn gezondheid achteruitging, werd het tijd om het stokje over te nemen. Niet zoals we het gepland hadden, want hij kreeg vlak voor kerst een hartinfarct. Het ging allemaal sneller dan gedacht.” Op 1 januari 2025 werd Jacky officieel de nieuwe eigenaar van Café de Gaaspiep. “De eerste twee maanden heb ik alles precies zo gelaten als het was; hetzelfde bier, dezelfde prijzen, en dezelfde openingstijden. Dat voelde goed voor de gasten, maar ook voor mij. Daarna heb ik er stap voor stap, daar waar het nodig was, meer mijn eigen draai aan gegeven.”
Zo stapte ze over naar een nieuwe brouwerij, werden de toiletten en elektriciteit vernieuwd en kreeg de kelder een complete make-over. “Aan de buitenkant zie je niet alles, maar onder de motorkap is bijna alles nieuw,” vertelt Jacky. “Ik wilde dat het nog steeds dat authentieke bruine café bleef, maar wel met mijn eigen touch, zodat de ziel van De Gaaspiep behouden blijft.”
En dat is gelukt. Vaste gasten herkennen de vertrouwde sfeer, maar zien ook de vernieuwingen. “Ze merken echt álles op,” lacht Jacky. “Nieuwe gordijnen, een ander lampje, een nieuw biertje op de tap… het wordt allemaal besproken. Maar ik krijg gelukkig veel positieve reacties, iedereen is blij dat het café blijft bestaan. Dat hoor ik dagelijks.” Ook boven, in de vergaderzaal, heeft Jacky de boel opgefrist. “We gebruiken die ruimte nu ook voor kleine feestjes en bijeenkomsten. Mijn dochter doet de social media, dus we delen daar ook veel over op Instagram en Facebook. De reacties zijn superleuk.”
De naam ‘De Gaaspiep’ is trouwens een knipoog naar het verleden. “Vroeger noemden ze het Nolensplein ook wel het Gaasplein,” legt Jacky uit. “Er stond hier ooit een gasfabriek, en door de stad liep een grote leiding, precies langs dit café. Vandaar de naam.” Hoewel Herman inmiddels met pensioen is, blijft hij op de hoogte. “Hij vraagt nog elke dag hoe het was, wie er binnenkwam, of het druk was. En elke dag krijg ik van gasten de groeten voor hem mee, dat is natuurlijk supermooi.”
Jacky geniet zichtbaar van haar nieuwe rol. “Ik vind het elke dag leuk om open te gaan. Soms staan gasten hier al een half uur van tevoren te wachten voor de deur,” zegt ze met een glimlach. “En mijn zoon Senne werkt nu ook mee in de zaak als bedrijfsleider. Hij is 21 en heeft het helemaal te pakken. Dat vind ik misschien nog wel het allermooiste van alles.”
Wat De Gaaspiep volgens haar zo bijzonder maakt? “De saamhorigheid. Hier zit iedereen door elkaar, hier komen jongeren van twintig en vaste gasten van zeventig die samen een kaartje leggen. Er wordt gelachen, gepraat, en nauwelijks op telefoons gekeken. Dat zie je niet veel meer tegenwoordig.” De plannen voor de toekomst zijn nuchter, maar ambitieus. “Ik wil vooral vasthouden aan wat er is,” zegt Jacky. “Misschien het terras nog eens uitbreiden, maar de rest mag lekker zo blijven. Een goed getapt biertje voor een hele schappelijke prijs en in een schoon glas, een praatje aan de bar, vertouwde gezichten, mensen die naar elkaar omkijken, dat is wat De Gaaspiep al decennialang is, en wat het ook de komende decennia zal blijven als het aan mij ligt.”
