Dora

Droom ik van Velden…
…droom ik van Dora

Flarden uit de tijd van hinkelkoetjes
tekenen en touwtje springen

Onbevangen huppelen over treden
naar de deur die met tegenzin
openging de winkelbel en dan
Dora en het sprookjespakhuis
waarin alleen zij de weg wist

Een onnavolgbaar door elkaar
van wat niet eigenlijk
hebben we niet bestond niet
was het er niet kwam het er
in haar labyrint aan de Markt

Jaren later schuchter op vrijersvoeten
of achterop de brommer

Gekke Maondig was geweest
Brokken Dinsdig en Krumelkes Woensdig
confetti bijeengeveegd cafés gepoetst
regelmaat voetje voor voetje teruggekeerd
het dorp ontkleurd
van vastelaovend ontgeurd
met het bonnetje van de fotograaf
naar de keuken van Dora

Tussen afwas pruttelende soep
en geurige gehaktballen op zoek
naar foto’s waarin de vluchtige voorbije
dagen van feestroes en levensvreugde
waren gestold tot eeuwigheid

De bange vraag hoe je erop stond
de vage glimlach van Dora die het
allang wist

Droom ik van Dora…
… droom ik van verbinding
van een dierbaar samen dat ze bracht
in een dorp dat niet meer het Velden
is van de ansichtkaarten die ze verkocht

Ansichtkaarten verstuurd naar
bestemmingen waaraan herinneringen
door de tijd zijn uitgewist