stadsdichter
het leven is mij geschonken
deze stad is een gift
een toegift de talen en tongvallen
een zegen om van te genieten,,
of in de chaos in het rond vallen
netjes en beleefd,,
of als de 31ste van de 12e in het rond knallen
venlo mon amour
stad van verhalen
hilarisch triest schokkend
doorgegeven of verzonken
wachtend om opgediept
te worden en
opnieuw verteld
verlangen om gezien te worden
nooit terug gebeld
stad van melodieuze kerkklokken
stad van doe normaal,,
stad van vriend,, vriendin & familie
stad van tongvallen
neem een aanloop
spring over de wylderbeek en
kald wuurt káad
ik ich
auk auch
straot sjtraot
een werveldans
van klinkers en medeklinkers
van de muren tot de bruggen
van geen stuiver tot de ruggen
stad van diep en dal
stad van maas en wal
stad van haven grachten en poorten
van beleg oorlog bevrijding
frontstad puinstad wederopbouwstad
mensen zielen liefdes
er was eens er is nog
twintig eeuwen aan de maas
er was eens er is nog
een kwartier op ‘t cruyf veld.
een uurtje in de bieb.
een nacht op de parade
de stad heeft tijd zat,,
elke dag een nieuw gezicht,, een nieuwe stem
venlo
waar de wieg stond
van de hertstóchtelikke venlonaer
waar de as zal worden
toevertrouwd aan de maas
hoe u zult rusten onder de ruïnes van de casino
zo rusten onze woorden in de kelder van de bieb,,
in de bieb liep
ik haar tegen het lijf
ze vroeg waarom schrijf
niet jij
de stad dichterbij
maar alles lijkt dicht bij mij
heeft te maken,, niks met mij
maar ik ben er ook,, en zo is steekt t in elkaar
en dan zegt ze,, wees meer open,,
terwijl ik dicht alleen maar