Voor Dennis Detillon overstijgt de vastelaovend landsgrenzen. Buiten Venlo heeft de oud-Nar en huidige penningmeester van De 3-kes namelijk een bijzondere band met Keulen, waar hij vanaf 2007 elk jaar naartoe gaat. “De donderdag voor vastelaovend begint daar de straatvastelaovend met Weiberfasnach. Met een bus gaan we dan richting Keulen. En de zondag is voor mij altijd een speciale dag; dan ga ik met mijn vader naar de zitting van het Kölsche Narrengilde, de laatste van het seizoen. Dat is ons moment samen, een traditie die nu al elf jaar standhoudt.”
De organisatie in Keulen inspireert hem. “Van januari tot Aswoensdag draait alles als een geoliede machine, met één prins voor de hele stad en meer dan 100 verenigingen. Het is bijzonder om te zien hoe professioneel alles geregeld is, en je merkt dat we in Venlo daar steeds meer van leren. Toch blijft de basis hetzelfde: mensen samenbrengen en het leven vieren.”
"Dat heb ik ook ervaren toen ik de jubileumnar was van De 3-kes in 2012. Het is zo tof, je rijdt door de hele gemeente, komt als Nar op veel plekken. Dat is het mooie aan vastelaovend, je komt overal. Bij iemand die 90 is geworden, of ziek is, maar ook de bals en recepties ga je af. Ik heb in al die jaren bij De 3-kes ervaren dat het juist in de kleine dingen zit, wat vastelaovend bijzonder maakt. Afgelopen jaar in Arcen nog, daar krijg ik weer kippenvel van als ik eraan denk. De jeugd heeft daar een dreejspan met een dansmarietje en ceremoniemeester. De ceremoniemeester is blind, de jongen was ongeveer 10 jaar oud. We gaven hem een medaille en hoe hij die medaille bevoelde, dat was vastelaovend tot in de tiëne."
"Ikzelf werd in 2012 gevraagd om Nar te worden, in de kroeg, dus ik dacht, det zal wal niks zien. Twee weken later belde Sander Mattheijssen, de oprichter van De 3kes me op. Bleek het toch een serieuze vraag te zijn geweest! Het verschil tussen de prins en een nar is dat de nar er voor de lach en het volk is, de prins is toch wat statiger. De Nar regeert tijdens de vastelaovend over heel Groeët Venlo, van Arcen tot aan Belfeld."
Dennis sluit af met een glimlach: “Vastelaovend zit in mijn bloed, van Groeët Venlo tot Köln. Het mooiste is dat ik het niet alleen vier, maar deel met anderen – en vooral met mijn vader. En het doorgeef aan mijn zoontje, die dit jaar zelf adjudant is geworden. Dat maakt het extra speciaal.”
