“De geschiedenis van een stadsdichter in Venlo gaat lang terug,” vertelt Tieneke Verstegen van Alphabet City. “In 1993 vierde Venlo 650 jaar stad. Math Geenen kreeg – geïnspireerd door de 'poet laureate’, de Engelse hofdichters – het lumineuze idee een stadsdichter te benoemen." Emma Crebolder werd de eerste stadsdichter van Venlo en zelfs Nederland. “Ik werkte destijds bij de bibliotheek - het was mijn favoriete biotoop als werkplek - en heb daar lang rondgerend. Ik was betrokken bij een een literaire club waarmee we schrijversavonden zijn gaan organiseren.”

“Tieneke is in feite een community librarian avant la lettre,” zegt Ellen Tax van Bibliotheek Venlo. Dat de bibliotheek zich aan zou sluiten bij het idee om een nieuwe stadsdichter te benoemen was vrij snel duidelijk. “Marcel benaderde ons omdat hij contact had met Tieneke. Wij werken vanuit wat er gebeurt in de stad en proberen mensen met elkaar te verbinden die met thema’s zoals bijvoorbeeld poëzie bezig zijn. We willen een huiskamer worden voor de stad waar je samen kunt komen door iets wat wij organiseren of jijzelf.”

“Poëzie leeft in Venlo,” zegt Marcel Tabbers van Venlo Partners. “De afgelopen jaren hebben we samen met VenloPoëziet geïnvesteerd in de gedichten die verschillende gevels in de binnenstad sieren." De Gedichtenroute, die vorig jaar werd geopend, voert bezoekers aan het centrum van Venlo langs al deze gedichten. “Een stadsdichter is een mooi ambt in de stad. Het zorgt voor trots en verbinding. Een stadsdichter reflecteert op de stad, daagt uit en houdt een spiegel voor. Je ziet een stad middels gedichten veranderen.”

“Toen Daan Doesborgh stadsdichter werd, stond Nedinsco op het punt om deels afgebroken te worden. Toen is hij op het dak gekropen om een groot spandoek uit te rollen met een gedicht hierover. Totaal verboden natuurlijk,” lacht Tieneke. “Frans Pollux heeft destijds de leegstand van winkelpanden aan de kaak gesteld met een aanplak actie. Maar Koos van den Kerkhof, die 13 november 2021 overleed, was stadsdichter toen René Steegmans in 2002 door zinloos geweld om het leven kwam. Hij heeft daar toen een gedicht over geschreven.”

“Ik houd van de verstilling in poëzie,” vult Ellen aan. “Het is een soort mindfulness, een moment om even stil te staan. Wat ik prachtig vind, is alles tussen de regels. Alles wat je er zelf bij mag voelen en bedenken.” “Een gedicht of poëzie verdicht de taal. Zelfs als ik het niet snap, vind ik het mooi,” lacht Tieneke. “Een stadsdichter maakt jou, de inwoner van een stad, onderdeel van een verhaal. Als ik de gedichten van Herman Verweij lees, meen ik dingen te herkennen. Dat verbindt,” voegt Marcel toe.

“Een stadsdichter is er voor alle Venlonaren,” legt Tieneke uit. “De opdracht van de stadsdichter is om poëzie wat breder trekken in Venlo.” “Poëzie is een grote noemer want ook moderne varianten zoals spoken word passen erbij,” licht Ellen desgevraagd toe. “Ook jongeren zijn er dus mee bezig. De stadsdichter zal dan ook aansluiten bij bestaande evenementen in de stad. Op die manier kan iedereen kennismaken met poëzie en zelf meedoen. Hopelijk groeit het zo dat straks de inwoners van Venlo zelf bepalen wie er over 2 jaar de nieuwe stadsdichter wordt.” “Wij geloven dat de stadsdichter die verbindingen kan maken. We zijn vooral heel benieuwd naar welke andere mensen er bezig zijn met poëzie, ‘laot maar komme’,” lacht Marcel.