Dat stadsfotograaf Joy Cremers fotograaf zou worden, is nooit een vraag geweest. Eerder een gegeven. "Ik was op de basisschool al bezig met fotografie, met m'n telefoon. Totaal geen idee wat compositie was, ik deed maar wat maar ik wist wel, dit ziet er tof uit."
"Op school vond ik alles behalve kunst verschrikkelijk. Dus toen ik een middelbare school uit moest kiezen, was de keus snel gemaakt. Want als ik daar alleen maar 'saaie' vakken zou moeten volgen, wist ik dat ik het niet zou halen. Het werd de topklas kunst op het Valuas. Ik had afleiding nodig van alle saaie vakken," lacht ze.
"Ik heb nooit getwijfeld, ook op het SintLucas niet. Fotografie is wat ik wil. Ik vind het mooi om iets vast te leggen zoals ik het zie, het gevoel proberen te vangen. Een van de opdrachten was het vasteleggen van een dag in het leven van. Ik moest meteen aan mijn oma denken. Ik wilde een serie maken hoe zij voor opa zorgde terwijl ze zelf ook ziek is. Opa is drie dagen na de shoot toch nog onverwacht overleden. Er is toen ook een film gemaakt waar je 'm op hoort. Dat was anders nooit gebeurd. Ik vind het moeilijk om te laten zien dat ik van iemand hou, maar zeg het met mijn foto's. 'Ik hou van jullie, jullie betekenen heel veel voor me'. Zonder die foto's was dat moeilijker geweest."
"Toen de oproep voor de stadsfotograaf online kwam, werd ik door zoveel mensen getagd in het bericht. Mijn moeder moedigde me aan om mee te doen. Het wachten duurde héél lang! Toen ik hoorde dat ik de nieuwe stadsfotograaf was, was ik natuurlijk superblij. Ik heb het meteen aan mijn moeder verteld. Die begon meteen te janken!"
"Ik was wel even bang dat het feit dat ik geen dialect praat een belemmering zou zijn. Ik spreek het wel op werk, maar thuis spreek ik Nederlands. Maar toen realiseerde ik me dat dat eigenlijk niet klopt. Ik was dansmarietje bij de Oeles en ben vrijwilliger bij Zomerparkfeest, ik werk bij De Keizerin. Ik denk dat ik wel een Venloos meisje ben!"
"Sinds ik weet dat ik stadsfotograaf ben, ben ik ook wel heel anders naar Venlo gaan kijken. Ik probeer overal de mogelijkheid te zien om te fotograferen. Ik ben met veel meer mensen aan het praten. Laatst raakte ik in gesprek met twee mensen die hoopten dat ik de minder mooie kant van Venlo laat zien. Dat zet me aan het denken. Want wat is dan de minder mooie kant? Ik weet zeker dat dit jaar een hele leuke ervaring wordt!"
