Muts aafzette

't Zal zoë lang nimmer deure, 't zal zoë lang nimmer zien.
Dan gaon ze weer sloete, dan staon we weer boete.
't Scheie det duit mich zó'n pien.

't Is gedaon, 't is gedaon, we môtte nôw nao hoës toe gaon.
Waat ein leid, och waat ein leid, 't is weer gedaon.
Leefste kind, leefste kind, de zuus, aan alles kump ein ind.
Och wie zund, jummig wie zund det ik 't vind.
Och wie ziër, och wie ziër, zal ik dich misse kiër op kiër.
Hald mich leef, hald mich leef, morrege zuuste mich neet miër.
't Is gedaon, 't is gedaon, we môtte nôw nao mamma gaon.
Waat ein leid, och waat ein leid, 't is weer gedaon.

Kind ik môt dich verlaote, want 't is weer zoë wied.
De môs maar neet treure, 't môt toch gebeure.
Nôw gaon ik dan tot miene spiet.